Bagaimana ibubapa moden membesar generasi yang seterusnya untuk menjadi bebas dari jantina menghakis dan stereotaip kaum? Bila masa kanak-kanak mula memasuki sekolah rendah, jantina dan bangsa membentuk kehidupan mereka dalam banyak cara yang ibubapa perlu menghalang. Seawal gred satu, kanak-kanak perempuan kurang cenderung berbanding kanak-kanak lelaki untuk berfikiran kawan mereka yang sama jantina adalah “sangat bijak.” Dan dalam umur 3 tahun, kanak-kanak berkulit putih di United State tersirat menyokong stereotaip muka Afrika-Amerika marah kecuali bangsa berkulit putih.
Srereotaip ini akan pergi lebih mendalam lagi berbanding kepercayaan kanak-kanak – ia juga boleh menbentuk kelakuan kanak-kanak. Pada umur 6, kanak-kanak perempuan lebih cenderung berbanding lelaki untuk memilih aktiviti yang seoleh-oleh memerlukan mereka untuk menjadi lebih pintar, yang boleh menyumbang kepada pembangunan perbezaan jantina jangka panjang dalam pencapaian sains dan matematik.
Mengapa stereotaip membangun pada kanak-kanak? Sebagai professor awal perkembangan kognitif dan social, saya telah melihat kajian saya mendedahkan bagaimana ciri halus bahasa menyumbang kepada kecenderungan kanak-kanak untuk melihat dunia melaui kanta stereotaip social.
klik disini untuk dapatkan barangan bayi yang murah
Masalah generalisasi
Ramai ibubapa cuba mengelakkan dengan perkembangan stereotaip dalam kanak-kanak dengan menghalang dengan mengatakan seperti, “lelaki pandai dalam matematik,” atau ”perempuan tidak boleh menjadi ketua.” Sebaliknya, ibubapa perlu berjaga-jaga dengan bercakap sesuatu yang positif, seperti “ perempuan boleh lakukan apa sahaja mereka mahu lakukan.”
Tetapi kajian kami mendapati bahawa pada perkembangan minda, walaupun ia adalah kenyataan yang positif boleh mendapat kesan yang negetif.
Untuk anak-anak anda, bagaimana kita bercakap adalah selalunya lebih penting berbanding apa yang kita perkatakan. Generalisasi, walaupun mereka hanya mengatakan perkara-perkara yang positif atau neutral seperti perempuan boleh lakukan apa sahaja mereka mahu lakukan ,” “ Hispanik tinggal di Bronx” atau “ muslim makan makanan yang berbeza,” berkomunikasi bahawa kita boleh memberitahu apa yang seseorang itu seperti hanya mengatahui jantinanya, etnik dan agama.
Dalam kajian kami dicetak dalam perkembangan kanak-kanak, kami mendapati bahawa mendengar tentang generalisasi membawa kanak-kanak semuda berusia dua tahun untuk mengganggap bahawa kumpulan menandakan perbezaan stabil dan penting antara orang perseorangan.
Dalam kajian ini, kanak-kanak diperkenalkan pada baru, direka untuk mengkategorikan orang: Zarpies.” Jika mereka dengar kenyataan tentang indivindu tertentu, (seperti, “ Zerpies ini akan berbisik apabila mereka bercakap”) kanak-kanak terus merawat sebagai individu, walaupun mereka semua ditandai dengan label yang sama dan memakai pakaian yang sama. Tetapi jika mereka mendengar maklumat yang sama seperti generalisasi, mereka mula berfikir bahawa “Zarpie” adalah berbeza dari semua orang. Mendengar generalisasi membawa kanak-kanak untuk berfikir bahawa menjadi sebahagian daripada kumpulan menentukan apa yang ahli-ahli akan menjadi.
Pada kajian baru yang lain, kami mendapati dengan mendengr jenis generalisasi – walaupun tiada satu pun adalah negetif – dibawa ke 5 tahun kanak-kanan untuk berkongsi sesetengah sumber ( di kes ini, pelekat warna-warni) dengan kawan diluar kumpulan social mereka.
Petunjuk ini dapat menunjukkan bahawa kedengaran generaliasasi, walaupun positif atau neutral, menyumbang kepada kecenderungan untuk melihat dunia melalui kanta stereotaip social. Ia adalah bentuk hukuman, tidak pasti apa yang dikatakan, yang penting pada anak-anak muda.
klik disini untuk mencari barangan bayi
Dari berkumpulan ke individu
Kajian kami bermakna generalisasin bermasalah walaupun kanak-kank tidak memahaminya.
Jika kanak-kanak terdengar seperti, “ muslim adalah pengganas,” kanak-kanak tersebut mungkin tidak tahu apa maknanya untuk menjadi muslim atau pengganas. Tetapi kanak-kanak masih belajar sesuatu yang bermasalah – Muslim, siapa mereka, adalah sejenis berbeza orang. Bahawa ia adalah membuat andaian tentang apa yang seseorang itu seperti hanya dengan mengatahui jika mereka Muslim atau tidak.
Bahasa yang digunakan adalah spesifik – daripada membuat tuntutan am – mengelakkan masalah-masalah seperti “keluarga mereka adalah Hispanic dan tinggal di Bronx,” “keluarga muslim ini memakan makanan yang berbeza,” “perempuan-perempuan bagus dalam matematik,” “anda boleh lakukan apa yang anda mahu lakukan,” semua mengelak daripada membuat tuntutan umum mengenai kumpulan.
Dengan mengunakan bahasa yang spesifik juga boleh mengajar kanak-kanak mencabar mereka sendiri dan generalisasi yang lain, anak saya yang berumur 3 tahun baru-baru ini mengumumkan bahawa “lelaki boleh bermain gitar,” walaupun dia tahu yang perempuan juga tahu bermain gitar. Masalah saya adalah, bukan kerana dia fikirkan tentang bermain gitar, tetapi kerana cara beliau bercakap bermakna dia mula berfikir bahawa jantina menentukan apa orang boleh lakukan.
Tetapi ada cara yang lebih mudah untuk bertindak balas kepada kenyataan seperti ini, yang mencadangkan penyelidikan kami dengan kurangan stereotaip. Katakana , “oh? Siapa yang awak fikirkan? Siapa yang anda lihat bermain gitar?” kanak-kanak selalunya ada fikirkan seseorang. “ada, lelaki di restoran yang bermain gitar malam ini. Dan ya, datuk pun begitu juga.” Tindak balas kanak-kanak membawa mereka untuk berfikir dari segi individu, bukannya kumpulan.
Pendekatan ini berfungsi untuk generalisasi lebih sensitif juga – perkara yang mungkin kanak-kanak berkata seperti “ lelaki dewasa jahat,” atau “ Muslim berpakaian pelik.” Ibubapa boleh menanya anak mereka siapa mereka fikirkan. Kadang-kala kanak-kanak bercakap dengan cara ini kerana mereka menguji samada ada lukisan generalisasi boleh diterima. Dengan membawa mereka kembali kepada kejadian tertentu, kita sampaikan pada mereka bahawa ia tidak.
klik disini untuk mencari barangan bayi
Setiap interaksi dikira
Berapa banyak yang boleh perubahan kecil ini dalam bahasa benar-benar penting? Ibubapa, guru dan dewasa penyayang yang lain tidak boleh mengawal segalanya pada apa kanak-kanak dengar, dan pendedahan kepada idea-idea dengan jelas bersifat perkauman, seksis atau xenophobia juga boleh mempengaruhi pandang kanak-kanak normal dan nilai-nilai masyarakat.
Tetap kanak-kanak berkembang di dunia melalui setiap minit perbualan dengan orang dewasa penting dalam kehidupan mereka. Orang dewasa mempunyai platform yang kuat dengan anak-anak mereka. Sebagai ibubapa dan penjaga, kita perlu menggunakan bahasa dengan berhati-hati untuk membantu kanak-kanak belajar untuk melihat diri mereka dan orang lain sebagai individu, bebas untuk memilih laluan mereka sendiri. Dengan bahasa ita kita boleh membantu kanak-kanak membangunkan tabiat minda yang mencabar, bukannya menyokong, pandangan stereotaip daripada orang disekeliling kita.
Marjorie Rhodes adalah Profesor Madya Psikologi di Universiti New York.
artikel ini dipetik dari Times